फुटकळ शेर

फुटकळ

फार थोडी मी पुन्हा ठरवून घेतो
मी मला माझ्यापुढे बसवून घेतो

तुला नेमका रंग लावू कुठे
तुझ्या देहभर पेटलासे पळस

ईश्वराहातून थोडी चूक झाली
पोट छोटे, फार मोठी भूक झाली

भविष्याकडे गहान ठेवा वर्तमान पण
भूत उद्याचे बसू न द्यावे मानगुटीवर

ज्या स्थानाची व्हावी पूजा
शिवीत त्याला गोवून गेलो

दु:ख आयुष्यातला अमृतझरा
बा सुखा, तू चार हातांवर बरा

आदीम भावनांचे भरघोस पीक आले
ही एक अंधश्रद्धा: येथे विकास झाला

गर्दी माझी कोणी नसते
मी गर्दीचा होउन जातो

ही निसर्गाचीच किमया .... मान्य नाही
जो बघावा तो इथे आसक्त आहे

एवढी वाकून तू चालू नको
की तुला तारूण्य ओझे वाटते ?

नवीन काही शिकलो आम्ही, जो तो खोटे सांगत आहे
जे आहे ते समजुन घेण्यातच तर जीवन संपत आहे... !

तू जरा स्वत:त डोकावून बघ ना
सर्व हे सामावले आहे तुझ्यातच

चेहरा शब्दांस नाही, छान झाले
माणसाचे त्यामुळे सन्मान झाले

मनाला वाटले की या जिवाचे जाहले सोने
सकाळी ऊन थोडे चेह-यावर सांडले होते

स्वत:ला मिरवता हवे यायला
तसे कोण कोणास ओवाळतो?

तुझ्या गुलाबी ओठांचा ठसा कुणाला दिसू नये
म्हणून माझ्या शब्दांना रंग गुलाबी दिलाय मी

सुंदर असलेल्यांचे जगणे सोपे नाही
कुरूप असलेल्यांचे जगणे अवघड आहे

दिव्याखाली खरीखोटी दिव्याची सावली असते
जिथे अंधार असतो ना, तिथे दीपावली असते

खूप दिवसांनी घरी आल्याबरोबर
का तिची जाते नजर त्याच्या घरावर?

सुंदर नसते कोणी, नसते सुंदर काही
आयुष्याचा तो तितका क्षण सुंदर असतो

ठेंगणे ठरवू नका कोणासही
आपली उंची जराशी वाढवा

 लाख वर्षे होत आली, यत्न अन् अवतार झाले
माणसाला माणसाळवणे तरीही शक्य नाही

सोसले होते दहा दुष्काळ वस्तीने
एकदाची मग तिथेही ढगफुटी झाली

निळे आकाश होते पण उडाया पंख लाभेना
भिमाचे बोट पकडुन भिरभिराया लागले सारे

नरकामधल्या सुखसोयी वाढल्यात नक्की
त्यामुळेच तर दिसते आहे इतकी वर्दळ!

उगवुनी येते नवे येथे शहर
विकृतीचे पेरल्यावरती जहर

डोळ्यांत आसवांचा दुष्काळ दाटल्याने
दररोज येत आहे हंगाम कापणीचा

शांत मी अन् बोलका एकांत माझा
बोलणे त्याचा, कृती हा प्रांत माझा

गुलाब, झेंडू, असो मोगरा बागेमध्ये
शेतामधली कोथिंबिर मज वेड लावते

लाख बीयांना सुरू होतात वेणा
झाकते सृष्टी धुक्याने तुर्त डोंगर

माणसाची दूरदृष्टी सांगते
माणसाची भूक आहे आंधळी

फार तो होता सुखी त्या झोपडीमध्ये
मग तिथे आले नवे वादळ रहायाला

तू जवळ असलीस की सारे विसरतो
तू जवळ नसल्यास काही सूचत नाही

मी तुला दिसतो तसा नाही
मी जसा आहे तसा आहे

~ राजीव मासरूळकर