तू........

तू...... . . . . !

तू असतेस अशी
की कुणी नसावंच जणु घरात
मात्र तू असतेस नक्कीच . . . . .!
सकाळी सकाळी
मी हाती घेतलेल्या
वृत्तपत्राच्या मुखपृष्ठावर
असतो तुझा न्हालेला
कोरा टवटवीत चेहरा . . . . ,
तुझ्या रात्रभोर केसांचा मुग्ध गंध !
प्रत्येक पानावर असतात रेखलेल्या
तुझ्या विविधांगी अदा
कुठे यशाच्या कथा . . . .
कुठे अपयशाच्या गाथा . . . . .
कुठे अपहरण तर कुठे वस्त्रहरण . . . . . . . . !

तशी तर तू बोलत नाहीस कधीच
मात्र तू बोलतेस नक्कीच . . . . . .
बोलतात नादमय
तुझे प्रेमळ कंगण
बोलतात तुझ्या हातातल्या
शिणलेल्या कपबश्या
बोलतात तुझी कंटाळलेली भांडीकुंडी
बोलतं तुझं धुणं-सारवणं
बोलतो तुझा अबोल अलवार गहिवर
बोलतो तुझा सरावलेला स्वेदचिंब पदर . . . . . !
तुझं अस्तित्व जाणवतं
तुझ्या पायांतल्या पैंजणांमधल्या
घुंगरांच्या छमछमाटातून . . . . . . .
त्यांचाही गळा जणु तूच दाबलेला . . . . . . . !

आणि
जेव्हा मी ठोठावतो
तुझ्या बंद घराचं भक्कम दार
तेव्हा तू म्हणतेस ,
"कोण पाहिजे तुम्हाला . . .?
घरात कुणीच नाही . . . . . . ."
घरात स्वतः तू असतानासुद्धा. . . . . . . !

- राजीव मासरूळकर
rajivmasrulkar@gmail.com
🌷🌼🌹🌷🌼🌹🌷🌼🌹🌷