सक्तीचं शिक्षण

शहरं पेटलीयेत...
जातीयतेचा संसर्ग
हिंसेचा विषाणू पचवून
उतरलाय रस्त्यावर
द्वेषाग्नी भडकावत...
(गावंही धुमसताहेत आतल्या आत
पण ओळखीचे चेहरे घेऊन
गर्दीत होता येत नाही सामील
ही हतबलता गप्प बसवतेय त्यांना)
माणूस नावाचं औषध
केवळ कवितेच्या दुर्लक्षित पुस्तकातच
पडलंय गपगार होऊन
माणसाची नस सापडलेले वैद्यही
आश्वासनांची गोळी गिळून
झाले आहेत फितूर...

बंद दरवाज्याच्या फ्लॅटमध्ये टीव्हीसमोर बसून
10 वर्षाचं निरागस मूल
विचारतंय भयग्रस्त बापाला,
"पप्पा, जमावबंदी म्हणजे काय?
जात काय असते?
धर्म म्हणजे काय?
हे लोक गाड्या का पेटवताहेत?
दगडांमध्ये का भरली जातेय हिंसा?
आपण फिरायला का नाही जाऊ शकत?"
उत्तर देताना माझ्या पोटात उठतोय गोळा
भिडवता येत नाही पोराच्या डोळ्याला डोळा
कसा काढावा पळ?
आज दिली गेलीय शाळेला सुट्टी
सक्तीचं शिक्षण
भयभारीत आदेशात गुंडाळून

अन् दुनावली आहे
हे पुन:पुन्हा घडण्याची शक्यता.....!

~ राजीव मासरूळकर

एक परिपूर्ण बाग आहे तो....

तो माळी नाहीच
एक परिपूर्ण बाग आहे तो...

तो कळ्यांसोबत डुलतो आहे
फुलांसारखा फुलतो आहे
वा-यासारखा सुगंध घेऊन फिरतो आहे
कोकिळ होऊन गातो आहे
मोर होऊन नाचतो आहे

तो आलाय आणि आलीय प्रसन्नता
कळ्या, फुलं, पाखरं भराभर झालीयत गोळा
कुठलाही भेदाभेद न बाळगता
त्याच्याभोवती
सुरू झालाय एक सुगंधी किलबिलाट
त्यांच्या चेह-यावर फुलंत जातायत अनंत चांदणफुलं
तो आल्यावरच बाग, खरी बाग वाटू लागलीय...

तो सांगतोय फुलापाखरांना त्यांचा इतिहास
दाखवतोय मातीत मिसळलेलं समूळ मूळ
ही बाग उभी राहण्यामागचा संघर्ष
आपल्या पारदर्शक दृष्टीतून
निर्विकारपणे
तो दाखवतोय त्यांना वर्तमान सत्य
देहाच्या पाकळ्या पाकळ्या होतील
इतका जीव तोडून
देतोय फुलण्याच्या विभिन्न कलांचे
प्रत्यक्ष अनुभव
आणि पाहतोय त्या निरागस डोळ्यांत एक विलोभनीय स्वप्न
ही बाग
स्वातंत्र्य, समता, बंधुता व न्याय जपत
उत्तरोत्तर निसर्गसौंदर्याने नटत
कोट्यवधी वर्षांपर्यंत
गुण्यागोविंदाने नांदत असल्याचे...
झटत राहतोय त्यासाठी
स्वत:च बीज, ऊन, वारा, पाऊस, खतही होऊन

तो माळी नाहीयेच मुळी
एक परिपूर्ण बाग आहे तो!

~ ©राजीव मासरूळकर
    दि.04/09/2018
    10:30 pm

#शिक्षकदिन_पुर्वसंध्या

गझल : वाच जरा

जगायचे जर असेल सुखकर, वाच जरा
होशिलही मग तू ज्ञानेश्वर, वाच जरा

हसणा-या डोळ्यांचे कौतुक खुशाल कर
रडणारे डोळेही सुंदर वाच जरा

अफवा... जाळा, पकडा, मारा... रोज सुरू
वाचवायचे असेल जर घर ... वाच जरा

आनंदी मन, कुशाग्र बुद्धी, सुआचरण
देतो बघ शब्दांचा सागर.... वाच जरा

तुझ्या सभोती जिवंत पुस्तक वावरते
जगणे त्याचे किती भयंकर.. वाच जरा

एक शब्द जन्माचे सार्थक करेलही
एक शब्द करतो का वापर... वाच जरा

~ ©राजीव मासरूळकर
    सावंगी, औरंगाबाद
    दि.02/09/2018
    00:20 AM

कला

लाख वर्षांपासुनी माणसा, सांगू तुला
साधली एकच कला वापरुन फेकू चला

आपला जो वाटतो आपला असतो कुठे
काम काढाया तया खाज प्रेमाची सुटे
ओळखू येतो कुठे कोण आहे चांगला

काम साधायास जर भेटला नाही कुणी
घोर शत्रूला बघा मानले जाते गुणी
बेत समजे ना कुणी काय आहे आखला

भूक वैश्येची तिला शील द्याया लावते
भोगतो परस्त्रीस नर मर्द तो ठरतो इथे
सोसते तोवर भली, वाटते नंतर बला

स्वार्थ जातो साधला साथ असते तेवढी
कोण वरचढ वाटतो खेच त्याची तंगडी
फक्त प्रामाणिक गळा जात असतो कापला

~ राजीव मासरूळकर
    दि.22/08/2018 12:40 am
    सावंगी, औरंगाबाद

स्वातंत्र्या...

मिळे स्वच्छंद जगण्याला तुझा आधार स्वातंत्र्या
तुझे मानू किती आणिक कसे आभार, स्वातंत्र्या!

मुके, बंदिस्त होते, दीन अन् लाचारही होते
तुझ्यायोगे मिळाली जीवनाला धार स्वातंत्र्या!

तुला उपभोगण्याची लत जगाला लागली आहे
कुणीही घेत नाही त्यातुनी माघार, स्वातंत्र्या!

तुझी शक्ती, वजन आम्ही इथे दररोज अनुभवतो
झुकत असते तुझ्यापुढती उभे सरकार, स्वातंत्र्या!

गळा दाबून भरदिवसा तुला लुटतातही काही
तुझे अस्तित्व हे कायम तुला छळणार, स्वातंत्र्या?

तुझ्या जन्मास आहे लाभला इतिहास रक्ताचा
तुझे भवितव्य आम्हाला कुठे नेणार, स्वातंत्र्या?

~ ©राजीव मासरूळकर
     पानवडोद 04:30 am
     15 ऑगस्ट, 2018

हे काही माझे मत नाही

मी कोणाचे ऐकत नाही
बहुधा माझी ऐपत नाही

देश उभा रांगेत सारखा
देणा-याची दानत नाही

विश्व जरी अंधारकोठडी
ती कोणाला झाकत नाही

ऐक मना तू नवा फोन घे
कॉल तुला बघ लागत नाही

शोधूया झाडांचा मेंदू
माणसास तो उमजत नाही

किती फळे विश्वास लगडली
गोड नव्हे, मी पाडत नाही

मी कोणाशी भांडत आहे
मी चे तर हे चिलखत नाही?

सुखात नाही कोणी येथे
या स्वर्गाला किंमत नाही

किती बोलके डोळे आहे
म्हणून कोणी वाचत नाही

वेगाने वाढत जाते ते
नाते अंतर कापत नाही

विवस्त्र इच्छा घेउन फिरती
लाज कुणाला वाटत नाही

राजनिती ढग शिकून आले
माया त्यांना लागत नाही

(देशाचा चेहरा बदलला
हा माझा प्रिय भारत नाही)

जे लिहिले ते तुमचे आहे
हे काही माझे मत नाही

~© राजीव मासरूळकर
     पानवडोद 02:00 am
     15 ऑगस्ट 2018

भूक आणि मूक नियती

काळी कुळकुळीत
मळून मळून विटलेल्या वस्त्रांतली
सरासरी बांध्याची नियती
मांडीवर भुकेलं लेकरू घेऊन
बसली आहे रस्त्याच्या कडेला
मूल
डोळे बंद करून
लुचत आहे
तिचं उघडं स्तन...
निर्दय काळ
बघतोय तिच्याकडे
डोळे रोखून
वखवखलेल्या कामूक नजरेनं...

लाज अन् भूक झाकू पाहताना
मूक नियतीचे डोळे मात्र डबडबलेले....

~ राजीव मासरूळकर
   दि.10/01/2018  10 :15 am