सुस्वागतम्! आत्मगंध ब्लॉगला भेट देणा-या सर्व साहित्यिक मान्यवरांचे, मित्रमैत्रिणी, नातेवाईक,वाचक रसिकांचे राजीव मासरूळकरतर्फे हार्दिक स्वागत!

Thursday, 11 May 2017

शिलाई

शिलाई

आतड्यांची उसवता शिलाई
दुःख होते तुलाही, मलाही

ठेव विश्वास, पण कर चिकित्सा
ऐकले जे, खरे तेच नाही

नाव घेती कुणी शाप देती,
ठेव चालू तुझी तू भलाई

आपल्यांच्या पुढे मान दे पण,
तू न व्हावे कधीही कसाई

सांग पैसा, घरे, बंगले की
मानसन्मान असली कमाई ?

जर शिकाया न जमलेच जगणे
व्यर्थ आहे पढाई लिखाई !

रोज हरतो मनातून युद्धे
मारतो पण हसुन मी बढाई !

का म्हणावे मुके या पशुंना ?
हंबरुन बघ पुकारीत गाई !

का सुखे येथ इतिहास घडतो ?
आटते सांडते रक्तशाई !

भोवती जर सदा तेच धोंडे
बहरु दे अंतरातून जाई !

बाप उन्हातली सावली अन्
ऊब थंडीतली खुद्द आई !

~ राजीव मासरूळकर

मेघपापणी

मेघपापणी

गहिवरलेल्या आभाळाने
हळु उचलली मेघपापणी
मुजरे करती झाडे वेली
पशुपक्षीही लक्ष करांनी

दिशा उधळती गुलाल वेड्या
सरणावरती बसल्या जाउन
क्षितिजाचाही कंठ दाटला
पाहत सारे डोंगरावरुन

वारा विझला, काळ गोठला
आभाळाची मिटे पापणी
क्षितिजाच्या अन् ओठी स्फुरली
क्षीण तांबडी विरक्त गाणी

या गाण्यांचा रातकिड्यांनी
अंधारातच उत्सव केला
मिटल्या डोळ्यांतच आभाळी
शुभ्र दाटला चांदणमेळा

असेच गेले हर्षित तन क्षण
नभास पडले स्वप्न विलक्षण
मिटलेल्या त्या पापणींचला
रविराजा हळु गेला चुंबून ...!

गहिवरलेल्या आभाळाने
पुन्हा उचलली चिंब पापणी
अवनीवरती तृणपात्यांवर
चांदणमौक्तिकांची विखुरणी ...!

~ राजीव मासरूळकर
दि. 06/10/2005

कवडसा

"कवडसा"

झुळुक हवीशी
मोहक दरवळ
शुद्ध शांतता
तन मन निर्मळ !

अपुर्व लाली
ढगांत होळी
दूर खगांच्या
सुरेल ओळी !

गवतावरती
विलसे सोने
कणसांमधले
भरती दाणे !

हिरवाईवर
खेळे वारा
नदीत सांडुन
चमके पारा !

रस्त्यावर मी
संमोहितसा
जपत मनातुन
लाल कवडसा !

~ राजीव मासरूळकर
   दि. २२.१०.२०१३

ज्वलंत बांध्याची मशाल दे

ज्वलंत बांध्याची मशाल दे

तुझा डौल दे, तुझा गाल दे
मिठीतला तो पुन्हा काल दे !

रदीफ माझी तुझा काफिया
नजाकतीचा तू खयाल दे !

दो नयनांचे वार रोखण्या
तव ओठांची मधुर ढाल दे !

ताज नको, सरताज नको मज
तुझ्याच प्रीतीचा महाल दे !

उडून जाता रंग जीवनी
तुझे सूर दे तुझा ताल दे !

पुन्हा नवी हो नव्या दमाने
ज्वलंत बांध्याची मशाल दे !

- राजीव मासरूळकर
मासरूळ, जि. बुलडाणा
दि २.२.२०१३
रात्री ९.०० वाजता

जादू

जादू
(बालकविता)

एकदा एक परी
उडत उडत आली
दंवाचे मोती
अलगद प्याली

प्यायल्या दवाने
जिरवले लाड
डोक्यावर उगवले
केसांचे माड

माडांना लगडले
नारळाचे घड
परीच्या पंखांनी
केली फडफड

पंखांच्या टोकातून
सुटले वादळ
माडांचे सगळे
आले खाली नारळ

नारळांचा झाला
मोठ्ठा आवाज
मुलांनी भरून
आले जहाज

जहाजामधून
उतरली मुले
नारळपाणी
पोटात गेले

पोटातल्या पाण्याला
फुटल्या उकळ्या
उमलून आल्या
बागेतल्या कळ्या

बागेतल्या फुलांचा
सुटला वास
माडांच्या मुळांचा
तुटला फास

तुटल्या फासातून
आला फेस
परीला लाभले
कुरळे केस

कुरळ्या केसांनी
केली जादू
परीच्या पुढे एक
अवतरला साधू

साधूने म्हटली
झऱ्‍यांची गाणी
परीला बनवले
पऱ्‍यांची राणी

पऱ्‍यांची राणी
हसली खूप
मिळाले तिला तिचे
सुंदर रूप !

- राजीव मासरूळकर

दूर ढगांना पाहून

@दूर ढगांना पाहून@
किती दिवसांनी आज
ऐकू आला गाजावाजा
दूर ढगांना पाहून
सुखावला बळीराजा
माना टाकलेली पिके ,
मेथी,पालकाची भाजी
दूर ढगांना पाहून
झाडे झाली ताजी ताजी
उल्हासली गुरेढोरे ,
कुरणातली कोकरे
दूर ढगांना पाहून
आली भरात पाखरे
आता वाजविल पावा
वारा होऊनिया कान्हा
सरीँवर सरी येता
नद्या सोडतील पान्हा
सांज मंजुळेल आता
गार होईल दुपार
आणि कष्टाचाच
घाम सुख देईल अपार !
- राजीव मासरूळकर
मासरूळ ,ता जि बुलडाणा

आठवतारा

सायंकाळी आठववारा तव झुळझुळतो आहे
डोळ्यांतिल मेघातुन पाउस रिमझिम गळतो आहे

स्मित तुझे पाहूनी, हृदय हे पहिल्यांदा धडधडले
अजूनही या हृदयाचा दर्या डुचमळतो आहे

कितेक आणाभाका चुटकीसरशी मोडुन झाल्या
नभी तुझ्यास्तव क्षणैक तारा अता निखळतो आहे

~ राजीव मासरूळकर