खळाळतो उफाळतो थरारतो जसा झरा
असेेच तू प्रसन्नसे नरा, जगून घे जरा !
रडूनही हसायचे, फसूनही हसायचे
हरायचे मरायचे नि दुःख पांघरायचे
क्षणोक्षणी तरी सुखात ठेव बांधवा, उरा
असेेच तू प्रसन्नसे नरा, जगून घे जरा
मुठीत काळ घ्यावया तुझ्यात आत्मशक्ति रे
न देव दानवात सत्य, मानवा तुझे खरे
भिती कशास फोल ती ? स्वभाव टाक लाजरा !
असेेच तू प्रसन्नसे नरा जगून घे जरा !
कशास राग लोभ मोह मत्सरास पोसशी ?
प्रकाशमान हो जसा कि शुक्ल पक्ष नी शशी !
भयान रात्र संपते नि सूर्य येतसे घरा !
असेेच तू प्रसन्नसे नरा, जगून घे जरा !
निराश पाश तोडुनी जगायचे जगायचे
पहाड लंघुनी कटू, पुढे पुढेच जायचे
नकोच आत्मघात! कर्म नेतसे दिगंतरा !
असेेच तू प्रसन्नसे नरा , जगून घे जरा ! ! !
- राजीव मासरूळकर
दि १०.१.२०१३
रात्री ११ वाजता
