शेवट

शेवट

लख्ख प्रकाशाकडे
पाहून पाहून
वैतागतात डोळे
डोकंही जातं पिकून .

घराबाहेर पडून
मिट्ट काळोखाकडे
बघावं एकटक
तेव्हा डोळे होतात शांत
गार वाऱ्‍याच्या स्पर्शानं
डोकंही थंडावतं
थाऱ्‍यावर येतं मन
हृदयाला फुटते नवी पालवी.

कसं हायसं वाटतं अंधारावर नजर फिरवतांना !
आपलासा वाटायला लागतो तो
एका क्षणात . . . .
कवटाळून घ्यावा असा . . . . . . !

प्रकाशानंतर अंधार
दिवसानंतर रात्र
सुरूवातीनंतर शेवट . . . . . .?

प्रकाशाकडून अंधाराकडे
सुरू असतो आपला प्रवास
हे मान्य करायला
जरा अवघडच...
पण
शेवट तर तसाच आहे ना सगळ्यांचा ?

- राजीव मासरूळकर