दिवसातून कित्येकदा
मेंदूच्या आडमुठ्या आदेशानुसार
रामकृष्णहरी जपत
माझ्या जबाबदार हातांच्या
पंचशील बोटांच्या
टोकदार
निर्मळ
नैतिक
नखांनी
ओरबाडून काढतो मी
माझ्याच चेह-यावर
क्षणाक्षणाला
निर्लज्जपणे
चढून बसणारे
षड्रिपुबहाद्दर मुखवटे............
पण
माती असून
मातीचाच विटाळ
मानणारी माझी नखं
होतातच
कधी ना कधी मलीन
संवेदना पुकारतात जिहाद
सैल होतं मेंदूसारख्या महान इन्द्रियाचं नियंत्रण
अन्
भावभावनांना क्रुसावर चढवून
निराकाराचा अंधार कवटाळत
देहाच्या सिंहासनावर बसून
राज्य करत बसतं.... यथेच्छ.....
मुखवट्यांसाठी आसुसलेलं
विश्वसम्राट मन.............!
- राजीव मासरूळकर
पानवडोद, जि. औरंगाबाद
दि.13/12/2013
सायं 5:00 वाजता
No comments:
Post a Comment