आभाळ द्यायचे आहे

आभाळ द्यायचे आहे

जगण्याच्या निखळ प्रवाही वाहून जायचे आहे
मज पाण्याहुन नीतळसे अभिव्यक्त व्हायचे आहे

मी कुठे कवी साहित्यिक, मी साधासूधा माणुस
मज रक्ताला रक्ताशी जोडून घ्यायचे आहे

तू डोळ्यातिल मेघांना आवरून धर थोडेसे
मज विरहग्रिष्मात आधी, न्हाऊन घ्यायचे आहे !

मी पंख छाटले माझे दृष्टीच्या दिव्य करांनी
मज मातीवर मातीचे गुणगान गायचे आहे

तू निर्दय पाउस होउन जातोस वेळ का चुकवुन
तुज हृदयातिल थरथरते आभाळ द्यायचे आहे !

- राजीव मासरूळकर
दि १.८.२०१३
दुपारी. १.०० वाजता