बाजार भरला
मी गेलो
पाहिलं :
एक गोरीगोमटी विशीतली
तारूण्याने रसरसलेली
नटूनथटून बसलेली
गोड आवाजात बोंबलली :
"इज्जत घ्या इज्जत ऽ ऽ ऽ !",
अर्धा बाजार धावला
इज्जतीवर तुटून पडला . . . . !
एक तिशीतला मिशीतला
कमरेत वाकलेला
हाव-या डोळ्यांचा
हळुच कुजबुजला :
"ईमान घ्या ईमान ऽ ऽ ऽ !",
काहीन्नी मिचकावले डोळे
अन् ईमानावर तुटून पडले . . . . !
एक दोरेवाला ढेरीवाला
धोतरवाला टिळेवाला
बेसूर ओरडला :
"ईश्वर घ्या ईश्वर ऽ ऽ ऽ !",
उरलेसुरले धावले
ईश्वरावर तुटून पडले . . . !
माझ्या लक्षात आलं
मी इश्क न्यायला आलेलो !
उल्हासित होऊन
मी आरोळी ठोकली :
"अरे, इश्क आहे का कुणाकडे, इश्क ऽऽऽऽऽऽ ?"
सगळा बाजार
माझ्याकडे बोट दाखवून
खदाखदा हसायला लागला . . . . . . !
- राजीव मासरूळकर
'मनातल्या पाखरा*नो'
तुका म्हणे प्रकाशन, बुलडाणा
मार्च 2006
No comments:
Post a Comment