सरडेदादा

सरडेदादा ,
किती सापेक्ष बघतोस तू साऱ्‍या जगताकडे
इथल्या जीवघेण्या धांदलीचा आवंढा गीळत . . . . .. . .

कुठं काही खुट्ट झालं तरी
रस्ता बदलणारा तू
ठरलास ना रक्तपिपासू . . . . .. . ?

अरे ,
फुकाची केळीसुद्धा
लुटलेल्या लोण्यासोबत गिळणाऱ्‍या
या श्वेतवर्णी शर्विलकांना काय माहित
चार दिवस वाळलेले कडवट कुटके
घसा कसे रक्तबंबाळ करीत जातात म्हणून . . . . . . . . .
तरीही तू शांतच
तुझे दगडी डोळे बघतात सापेक्ष
मान न कलवता
वादळात गुरफटलेल्या पाचोळ्यागत जगताकडे . . . . . .. . . !

सरडेदादा ,
जेव्हा येतात तुझ्याकडे
पांढऱ्‍या वेशातले काळे बगळे
आपापले ध्वज घेऊन
हात जोडून
भावनिक साद घालत
आभाळभर आश्वासनं देत
तेव्हा
ठरतोस तू
रंगबदलू . . . . . .
आणि
गारद गारद्यांची
शेंबडी शेंडेफळंसुद्धा
काठ्यांचे फास करून
घोटू पाहतात तुझा गळा . . . .. . . .
करू पाहतात तुझा चेंदामेंदा . . . . . . . . . . !

म्हणे तुझं रक्तच थंड
हिमालयातल्या हिमासारखं
गार गोठलेलं . . . . . .
नव्हे ,
तुझे श्वासच गोठलेले
एका घनगर्द हिरव्या वर्तुळात . . . . . . .
अरे ,
समाधिस्त भासणारे धुर्त बगळेसुद्धा
नेमका नेम साधून
वर्तुळातलेच मासे टिपतात
हे काय तुला ठाऊक नाही . . . .. . . . ?

म्हणूनच म्हणतो ,
सोड तुझा तो रंगबदलू भ्याडपणा ,
फोड ते कवच
तूच आवळलेलं
तुझ्याभोवतीच घट्ट . . . . . . .. .
आणि सांग जगाला ओरडून
तुझं अस्तित्व . . . . .
तुझं कर्तृत्व . . . . . .
तुझं महात्म्य . . . . . . . !

आणि लक्षात ठेव ,
जर आलेच तुझ्याकडे
लोकशाहीचे
हुकुमशाही खोजे
दडपशाहीचे कुपमंडूक दंडुके घेऊन
दमदाटी करत
तर
दाखवू नकोस त्यांना
तुझी पोपटपिवळी पाठ
नाहीतर . . . . . .
टपून बसलेलं हे लुटारू जग
काळ्या मातीने पोसलेल्या छात्यांना
षंढ ठरवून
तुझं पिंंगट पोट
तुडवल्याशिवाय राहणार नाही......
लक्षात ठेव . . . . . . . . . !

- राजीव मासरूळकर
मु पो मासरूळ
ता जि बुलडाणा