सुस्वागतम्! आत्मगंध ब्लॉगला भेट देणा-या सर्व साहित्यिक मान्यवरांचे, मित्रमैत्रिणी, नातेवाईक,वाचक रसिकांचे राजीव मासरूळकरतर्फे हार्दिक स्वागत!

Sunday, 21 May 2017

काहूर...

तू जवळ आहेस
असं क्षणोक्षणी वाटतं,
तरी का हे मनात
असं काहूर दाटतं?

झुलतो वारा, फुलतो मोगरा
तुझ्या आठवणीने येतो शहारा
उडते मेघ, पावसाची रेघ
तुझ्या केसांच्या गंधाने भेग
पडते मनाला
मृद्गंध झाल्यासारखं वाटतं!

पहाटे पहाटे तुला शोधता एकटे
मखमली स्पर्श तुझा धुक्यातून भेटे
उन्हातून,  पाखरांच्या चिवचिवीतून
तुझे बोल, तुझे सूर ऐकता दुरून
सावल्यांमधून तूच आल्यासारखं वाटतं!

नदीच्या किनारी,  रोज उदास दुपारी
कुणी गातसे विराणी, हुंदकेही येती कानी
जाई बेभानून मन, डोळे थकती धावून
शोधताना तुला तन जाई घामेजून
पैलतिरी फुलांतून तुला हसू फुटतं!

एकदाच सखे, फक्त एकदाच ये
भ्रमांना नि भासांना या खरे रूप दे
वा-यातून, ता-यांतून
पावसाच्या सरीतून
धुक्यातून, उन्हातून
सरीतेच्या पाण्यातून
नवीन अवतार घे.. . ...
वेगाने वेगाने ये.....

त्वेषाआवेशानं, श्वासाविश्वासानं
तुझंच व्हावंस वाटतं........!

तू जवळ आहेस
असं क्षणोक्षणी वाटतं
तरी का हे मनात
असं काहूर दाटतं .....?

~ राजीव मासरूळकर

आत्ममग्न काठ

मी
एक आत्ममग्न काठ
गहिवरून आलेल्या तळ्याच्या
अनावृत्त लाटेत
क्षणभर भिजणारा,
प्रवासी पक्ष्यांचे थवे
परत गेल्यावर
आठवणींच्या आगीत
विझणारा,
पहाडाची छाती असूनही
हवेच्या हळव्या झुळूकेत
कणाकणाने
झिजणारा,
पावसाळलेली पायवाट लेवून
काटेरी फुलांना कुरवाळत
कोरड पडलेल्या मनातच
थिजणारा . . . . . . . . . !

मी
एक आत्ममग्न काठ
श्वासांतून उसळणारे
हुंकार
कुंपणातच डांबून
अपरिहार्य त्सुनामीची
वाट बघत
स्वप्नवत आभासांत
रिझणारा . . . . . . . . . . !

- राजीव मासरूळकर
मासरूळ ता जि बुलडाणा
दि २८.७.१२
सायं ६.००वाजता

Saturday, 20 May 2017

झोपा आता! ....... गझल

थकले विटले असाल दिनभर , झोपा आता
ओढुुन घ्या दुःखाची चादर , झोपा आता

चमक रातची भुरळ घालते भरबाजारी
आयुष्यच बाजारू खेटर, झोपा आता

स्वप्नांचा धुरळा झालेला बघता दिवसा
सुख स्वप्नांचे भोगा मनभर, झोपा आता

यंत्रालाही हवीच थोडीशी विश्रांती
यंत्र न होतो तोच खरा नर , झोपा आता

आकाशाला लख्ख लगडल्या लाख चांदण्या
एक चांदणी तुम्हास सादर , झोपा आता

मरमर मरमर मरता फिरता कितीक वाटा
मरणे अंती एक धरोहर , झोपा आता !

- राजीव मासरूळकर
मु. पो. मासरूळ
ता. जि. बुलडाणा
दि १६.४.१२ रात्री १०.५० वाजता

कसा देव व्हावा अमर, माणसाचा?

गझल

दिसे चेहरा ना निडर माणसाचा
कसा देव व्हावा अमर, माणसाचा?

जरी दु:ख शाश्वत, तरी ही अपेक्षा
असो नित्य हसरा अधर माणसाचा

असे बीज पेरू, असे पीक घेऊ
जमीनीस यावा बहर माणसाचा

करू लागलो उत्खनन मी स्वत:चे
दिसू लागला मज पदर माणसाचा

जिथे आठवे स्वार्थहेतूच तेथे
पडे माणसाला विसर माणसाचा

इथे पेटलेली........ भुकेचीच होळी
जळू विकृती द्या: गजर माणसाचा

असा रंग खेळू धुलीवंदनाला
हरेकास यावा कलर माणसाचा

~ राजीव मासरूळकर

उत्पत्त्यार्थ


निर्जिवांची चिंंता
सजीवां सदैव ।
निर्जीवच जीव
सजीवांचे ।।

सजीव निर्जीव
दोघे सहजीवी ।
शब्द आणि कवी
सख्य जैसे ।।

देह आणि आत्मा
सजीव निर्जीव ।
भक्तास उणीव
ईश्वराची ।।

नकाराविना ना
सकारास अर्थ ।
खरा उत्पत्त्यार्थ
निर्जीवांत ।।

जड अणुरेणू
अतिवेगवानू ।
अचलानवाणू
चालवितो ।।

आभाळाचे अणू
ग्रहगोल भानू ।
संगणक मनू
गणू कैसे ? ।।

जरी निराकारा
जोडावेत हात ।
प्रवाहपतित
होऊ नये ।।

- राजीव मासरूळकर
मु पो मासरूळ
ता जि बुलडाणा

मृत्युच्या मोहात मी


विश्वकाळडोहात मी
मृत्युुच्या मोहात मी

त्वेषात मी द्वेषात मी
पूर्णातही लेशात मी
भूलयारोहात मी
मृत्युच्या मोहात मी

भक्तित मी भोगात मी
तेजात मी अन् मी तमी
मातीत मी लोहात मी
मृत्युच्या मोहात मी

मुर्खांत मी पुरूषोत्तमी
मुंगीतही मदमत्त मी
माझ्याचशी दो हात मी
मृत्युच्या मोहात मी !

- राजीव मासरूळकर
मु पो मासरूळ
ता जि बुलडाणा

www.facebook.com/मराठीकवितासमुह/

हासता मी


हासता मी, मोगऱ्‍याचे फूल तू होतेस राणी
हासता मी, गंधवेडी तू प्रिये गातेस गाणी !

गडगडोनी मेघ काळे बरसती हृदयात तुझिया
हासता मी, चेहऱ्‍यावर इंद्रधनुही ये फुलाया !

हासता मी, हासते डोळ्यांत तुझिया लख्ख पाणी
सांगते ते मम मनाला तव मनामधली कहाणी !

हासता मी, हासती तारे नभी वारे सभोती
आणि देती ओंजळीभर आठवांचे गूजमोती !

हासता मी . . . हासता तू . . . . हासती साऱ्‍या दिशाही
सांगती हे भास बा रे, तूच नाही ! तूच नाही !!

- राजीव मासरूळकर
दि २४.०७.२०१३
सकाळी ८.३० वाजता