उजेड

कुडाच्या घरात रहायचो तेव्हा
उजेड हवासा वाटायचा
अंधारून यायला लागलं की
वृंदावनात दिवा पेटायचा

घासलेट पीत काळी चिमणी
पिवळा उजेड सांडायची
सकाळसकाळी नाकं काळी
सगळी व्यथा मांडायची

चारदा उठून करायची माय
विझत्या चिमणीची वात वर
तेजाळून जायचे निद्रिस्त चेहरे
आभाळ यायचं शोधत घर

कूड मोडला काँक्रिट आलं
दिपवू लागला लख्ख उजेड
बंद करूनच बल्ब बेडचा
मी पांघरतो झोपेचं वेड !

~ राजीव मासरूळकर
   दि.04/02/2019
   रात्री 11:50 वा
   औरंगाबाद