कला

लाख वर्षांपासुनी माणसा, सांगू तुला
साधली एकच कला वापरुन फेकू चला

आपला जो वाटतो आपला असतो कुठे
काम काढाया तया खाज प्रेमाची सुटे
ओळखू येतो कुठे कोण आहे चांगला

काम साधायास जर भेटला नाही कुणी
घोर शत्रूला बघा मानले जाते गुणी
बेत समजे ना कुणी काय आहे आखला

भूक वैश्येची तिला शील द्याया लावते
भोगतो परस्त्रीस नर मर्द तो ठरतो इथे
सोसते तोवर भली, वाटते नंतर बला

स्वार्थ जातो साधला साथ असते तेवढी
कोण वरचढ वाटतो खेच त्याची तंगडी
फक्त प्रामाणिक गळा जात असतो कापला

~ राजीव मासरूळकर
    दि.22/08/2018 12:40 am
    सावंगी, औरंगाबाद

स्वातंत्र्या...

मिळे स्वच्छंद जगण्याला तुझा आधार स्वातंत्र्या
तुझे मानू किती आणिक कसे आभार, स्वातंत्र्या!

मुके, बंदिस्त होते, दीन अन् लाचारही होते
तुझ्यायोगे मिळाली जीवनाला धार स्वातंत्र्या!

तुला उपभोगण्याची लत जगाला लागली आहे
कुणीही घेत नाही त्यातुनी माघार, स्वातंत्र्या!

तुझी शक्ती, वजन आम्ही इथे दररोज अनुभवतो
झुकत असते तुझ्यापुढती उभे सरकार, स्वातंत्र्या!

गळा दाबून भरदिवसा तुला लुटतातही काही
तुझे अस्तित्व हे कायम तुला छळणार, स्वातंत्र्या?

तुझ्या जन्मास आहे लाभला इतिहास रक्ताचा
तुझे भवितव्य आम्हाला कुठे नेणार, स्वातंत्र्या?

~ ©राजीव मासरूळकर
     पानवडोद 04:30 am
     15 ऑगस्ट, 2018

हे काही माझे मत नाही

मी कोणाचे ऐकत नाही
बहुधा माझी ऐपत नाही

देश उभा रांगेत सारखा
देणा-याची दानत नाही

विश्व जरी अंधारकोठडी
ती कोणाला झाकत नाही

ऐक मना तू नवा फोन घे
कॉल तुला बघ लागत नाही

शोधूया झाडांचा मेंदू
माणसास तो उमजत नाही

किती फळे विश्वास लगडली
गोड नव्हे, मी पाडत नाही

मी कोणाशी भांडत आहे
मी चे तर हे चिलखत नाही?

सुखात नाही कोणी येथे
या स्वर्गाला किंमत नाही

किती बोलके डोळे आहे
म्हणून कोणी वाचत नाही

वेगाने वाढत जाते ते
नाते अंतर कापत नाही

विवस्त्र इच्छा घेउन फिरती
लाज कुणाला वाटत नाही

राजनिती ढग शिकून आले
माया त्यांना लागत नाही

(देशाचा चेहरा बदलला
हा माझा प्रिय भारत नाही)

जे लिहिले ते तुमचे आहे
हे काही माझे मत नाही

~© राजीव मासरूळकर
     पानवडोद 02:00 am
     15 ऑगस्ट 2018

भूक आणि मूक नियती

काळी कुळकुळीत
मळून मळून विटलेल्या वस्त्रांतली
सरासरी बांध्याची नियती
मांडीवर भुकेलं लेकरू घेऊन
बसली आहे रस्त्याच्या कडेला
मूल
डोळे बंद करून
लुचत आहे
तिचं उघडं स्तन...
निर्दय काळ
बघतोय तिच्याकडे
डोळे रोखून
वखवखलेल्या कामूक नजरेनं...

लाज अन् भूक झाकू पाहताना
मूक नियतीचे डोळे मात्र डबडबलेले....

~ राजीव मासरूळकर
   दि.10/01/2018  10 :15 am

घरचे, घराचे शेर

घरात सध्या काही चालू नाही
घरात सध्या टीव्ही चालू आहे

माणसे सर्रास खोटे बोलती सगळीकडे
फक्त मोबाईल विश्वसनीय येथे बोलतो

किती कंटाळला पंखा इथे लटकून उफराटे
छताला मोह वा-याचा परंतू सोडवत नाही

हासरा आहे किती फोटो घराचा
पण घराला हासताना पाहिले का

वरून फुलले आहे भारी फुलासारखे
कपाट आतुन कपड्यांनी गुदमरले आहे

प्रेम दाटले नाही ब-याच दिवसांपासुन
बेडरूमला किती प्रतिक्षा त्या जोडीची

किचन त्रासते शिंका मारुन
तरी तोच तो ठसका उठतो

आभाळाचा शावर पडला बंद तरी
बदाबदा नळ बाथरूमचा कोसळतो

कुणीतरी एखादे आणा ओडोनिल
टॉयलेटला पार्क व्हावयाचे आहे

घड्याळ नुसते पळते आहे
घर तर जिथल्या तेथे आहे

~ राजीव मासरूळकर
    दि.27/11/2017

एकटा कोणीच मालामाल नाही

गझल

एकटा कोणीच मालामाल नाही
सुख तुझे टिकणार सालोसाल नाही

पांढ-या पेशींत मोठी वाढ झाली
रक्त आता राहिलेले लाल नाही

कान भिंतींचेच चुकचुकतात हल्ली
शुभअशुभ सांगत कुणाला पाल नाही

आसवे शोषून झाला शुष्क, काळा
हा कुण्या सुंदर प्रियेचा गाल नाही

लागते थंडी छळूू अन् वाटते की
देह आत्म्याची गरमशी शाल नाही

~ राजीव मासरूळकर

गाव आता कुठी राह्यलं हाये गाव?

शह्यराच्या पलिकडं गेल्ही हाये धाव
गाव आता कुठी राह्यलं हाये गाव?

कुड कुठी दिसत नही
दिसत नही झोपडी
घरं झाले सिमीटचे
माणसं झाले खडी
माय झाली मम्मी
बाप झाला पप्पा
काळजामधी राह्यला नही
आपुलकीचा कप्पा
जिठीतिठी दिसत हाये भारी बडेजाव
गाव आता कुठी राह्यलं हाये गाव?

गावामधी ओपन झाली
येक इंग्लिस स्कुल
तव्हापसून मराठीची
बत्ती झाली गुल
पोरं लागले ईबीसीडी
म्हणायले ठेक्यात
घुसत कुठी काय व्हतं
गोंधळभरेल डोख्यात
पप्पाचा पन वाढत व्हता समाजात भाव
गाव आता कुठी राह्यलं हाये गाव?

गावामधलं बदलुन गेल्हं
सगळं वातावरन
किंमत गेल्ही शब्दाची
गढूळ राजकारन
खरी गोष्टं खोटी झाली
खोटी झाली खरी
शाह्यणे लोकंच चढू लाग्ले
कोर्टाची पाह्यरी
देवळामधल्या देवाचाबी घसरुन गेल्हा भाव
गाव आता कुठी राह्यलं हाये गाव?

जेच्यातेच्या हातामधी
आला मोबाईल
घरात बसल्या बसल्या नुस्तं
धडकू राह्यलं दिल
कोन्ही गेम खेळत बसतं
कोन्ही करतं व्हाट्सप
मनामधलं बोलणं झालं
लय लय सोपं
कोन खेळे कोन्ता तं कोन कोन्ता डाव
गाव आता कुठी राह्यलं हाये गाव?

घरोघरी गाड्या आल्ह्या
माणसं गेल्हे दूर
बरसातीले माणसासारकाच
कुठी येथो पूर?
मजुराह्यले गरज राह्यली
नही मजुरीची
शेतीवाल्या मानसायची
झाली मोठी गोची
आता कोन्त्या गावामधली गोष्ट सांगू राव?
गाव आता कुठी राह्यलं हाये गाव?

~ राजीव मासरूळकर
   दि.22/10/2017
   सायं.6:30 वाजता