सुस्वागतम्! आत्मगंध ब्लॉगला भेट देणा-या सर्व साहित्यिक मान्यवरांचे, मित्रमैत्रिणी, नातेवाईक,वाचक रसिकांचे राजीव मासरूळकरतर्फे हार्दिक स्वागत!

Monday, 17 July 2017

चुंबळ


पानमळ्यात माती टाकायला
घर मजूरीनं जायचं
पायात चप्पल वगैरे नसायची
डोक्यावर चुंबळ मात्र असायचीच असायची...

नदीकाठच्या खदानीतून
धावतपळत
डोक्यावरून माती वाहून नेताना
वारंवार निसटणारी चुंबळ
रागारागानं घट्ट करून
ठेवायचो डोक्यावर
टोपल्यातली माती दांडात टाकली
की मातीसह चुंबळ पडायची पुन्हापुन्हा दांडात...

मग माय करून द्यायची
जुन्या लुगड्याच्या पदराची
एक सैलसर चुंबळ प्रेमानं
ती दिवसभर
डोकं शांत ठेवायची

चुंबळ बनवणं
तशी एक
अनुभवसिद्ध कलाच...
जेवढी सैल बनवावी
तेवढी घट्ट बसते डोक्यावर
ओझं मग वाटंतच नाही ओझं...
घट्ट बनवली
तर निसटत राहते वारंवार
डोक्यावरून खाली
अन् ठरत राहते डोकेदुखी...

काटक्यांचा भारा असो वा असो बोजड मोळी
भाजीभाकरी अन् विळ्याखुरप्यांनी भरलेलं टोपलं असो
वा असोत पाण्यानं भरलेली हंड्यांची उतरंड...
चुंबळ उचलते ओझ्यातला खारीचा वाटा...
बाई संसाराचा भार उचलते तशीच अगदी...

मोठं झाल्यावर ऐकायला मिळालं
अमुक एक मोठा मुलगा म्हणे
एकांतात
चुंबळीसोबत करतो संभोग.......

बाई खरंच चुंबळ असते....?
जुन्यानव्या वस्त्रांत गुंडाळून
हवा तसा पीळ द्यायला......?

की
बाईचंच चुंबळीसोबत
जुळतं असं नातं
की
बाई जगत राहते आयुष्यभर
एक सैलसर चुंबळ होऊन.....?

~ राजीव मासरूळकर
   दि.17/07/2017
   09:15 AM

Sunday, 16 July 2017

चोळी

कित्येक दिवस झाले लिहिल्या न चार ओळी
भरली नसेल माझी अनुभवविहीन झोळी

येते सुजाण माझ्या स्वप्नात लोकशाही
नेता नसेल खोटा... जनता नसेल भोळी

शिकलो... पगार, पत्नी आहे मुले सुखी... पण
फसलो, जणू फसावा जाळ्यात आप्त कोळी

प्रल्हाद कोण आहे...? सारे हिरण्यकश्यप!
सांगा कुणाकुणाची करणार आज होळी?

शहरामधील सगळे रस्ते उदास दिसती
हसते किती निखळ ती गावामधील बोळी

राहू शकेल कोणी एकेकटा सुखाने
फिरवून चार माथे बनवा नवीन टोळी

कर्ता पुरूष येथे दारू पिऊन मरतो
कंबर कसून बाई जगते विकून मोळी

कसला विकास आहे? होतेय नग्न पृथ्वी...
झाकेल लाज ऐसी आणू कुठून चोळी?

~ राजीव मासरूळकर
   दि.15/07/2017
   09:30 pm