थेंबामधेच सागर

रागातही असे कर
तोंडात ठेव साखर

विज्ञान, धर्म सांगे
थेंबामधेच सागर

जगतात चंद्र तारे
ठेवून योग्य अंतर

कायम हवी मला ही
हृदयामधील थरथर

भिंती नसो , न दारे
अंबर असो खरे घर !

- राजीव मासरूळकर
दि २० ऑक्टो २०१३
सायं ७.१५ वाजता

वाटत वाटत

चढणे नव्हे चढणे, तळवे चाटत चाटत
जगणे नव्हे जगणे, पैसा लाटत लाटत

आसपास तव असता गंधित दरवळ, वावर
दूर जराही कुठेच नाही जावे वाटत

प्रकाशनाच्या आधी खडतर दिवस असे की
पुस्तक आयुष्याचे आले पुरते फाटत

त्याने बघून केले जेंव्हा मज दुर्लक्षित
तेंव्हापासून नाही मी ही नाचत थाटत

दुःख करत आलो मी गोळा दुखीजनांचे
जाता यावे शेवटास, सुख वाटत वाटत

- राजीव मासरूळकर
दि १९ऑक्टो२०१३
रात्री११.३०वाजता

माणसांतले तारे आपण

मोहरती मातीचे कण कण
सरसरून ये जेंव्हा श्रावण !

भेट आपली होणे नाही
माणसांतले तारे आपण !

झुंज जीवनाची जिवघेणी
श्वासांना काळाचे वेसण !

पूर्ण जाहला जन्मसोहळा
सुख गेले दुःखाला तारण !

घर बांधाया जागा नाही
तरी मनातुन फुलले अंगण !

रुपयाला किंमत नाही ना ?
मग का भासे त्याची चणचण ?

स्वप्नांचे सोने घडवाया
रामाचाही होतो रावण !

मुले पोचती बड्या पदी पण
बापाची संपे ना वणवण !

डाग कुकर्माचा रे जालिम
निष्प्रभ त्यावर सगळे साबण !

-राजीव मासरूळकर
दि १९ ऑक्टो २०१३
सायं ७.०० वाजता

विश्वसम्राट मन

दिवसातून कित्येकदा
मेंदूच्या आडमुठ्या आदेशानुसार
रामकृष्णहरी जपत
माझ्या जबाबदार हातांच्या
पंचशील बोटांच्या
टोकदार
निर्मळ
नैतिक
नखांनी
ओरबाडून काढतो मी
माझ्याच चेह-यावर
क्षणाक्षणाला
निर्लज्जपणे
चढून बसणारे
षड्रिपुबहाद्दर मुखवटे............
पण
माती असून
मातीचाच विटाळ
मानणारी माझी नखं
होतातच
कधी ना कधी मलीन
संवेदना पुकारतात जिहाद
सैल होतं मेंदूसारख्या महान इन्द्रियाचं नियंत्रण
अन्
भावभावनांना क्रुसावर चढवून
निराकाराचा अंधार कवटाळत
देहाच्या सिंहासनावर बसून
राज्य करत बसतं.... यथेच्छ.....
मुखवट्यांसाठी आसुसलेलं
विश्वसम्राट मन.............!

- राजीव मासरूळकर
पानवडोद, जि. औरंगाबाद
दि.13/12/2013
सायं 5:00 वाजता

आहे तसाच आहे

माझेच आरशाला मन देत काच आहे
बघतो मला जसा मी आहे तसाच आहे

आभाळ, चंद्र, तारे, पाऊस... सांगती की
भय, शस्त्र, पिंजरे, घर, कुंपण उगाच आहे

वय, आरसे, मुखवटे, मन, कामही बदलले
मी एकटाच होतो, मी एकटाच आहे

प्रेमात एक होती दोन्ही मने .... खरे .... पण
तू वेगळीच आहे, मी वेगळाच आहे

श्रद्धा, उपासना अन् भक्ती मनात शोभे
नैवेद्य, नवस, नारळ नापाक लाच आहे

- राजीव मासरूळकर
1/1/2014

बाजार

बाजार भरला
मी गेलो
पाहिलं :

एक गोरीगोमटी विशीतली
तारूण्याने रसरसलेली
नटूनथटून बसलेली
गोड आवाजात बोंबलली :
"इज्जत घ्या इज्जत ऽ ऽ ऽ !",
अर्धा बाजार धावला
इज्जतीवर तुटून पडला . . . . !

एक तिशीतला मिशीतला
कमरेत वाकलेला
हाव-या डोळ्यांचा
हळुच कुजबुजला :
"ईमान घ्या ईमान ऽ ऽ ऽ !",
काहीन्नी मिचकावले डोळे
अन् ईमानावर तुटून पडले . . . . !

एक दोरेवाला ढेरीवाला
धोतरवाला टिळेवाला
बेसूर ओरडला :
"ईश्वर घ्या ईश्वर ऽ ऽ ऽ !",
उरलेसुरले धावले
ईश्वरावर तुटून पडले . . . !

माझ्या लक्षात आलं
मी इश्क न्यायला आलेलो !
उल्हासित होऊन
मी आरोळी ठोकली :
"अरे, इश्क आहे का कुणाकडे, इश्क ऽऽऽऽऽऽ ?"
सगळा बाजार
माझ्याकडे बोट दाखवून
खदाखदा हसायला लागला . . . . . . !

- राजीव मासरूळकर
'मनातल्या पाखरा*नो'
तुका म्हणे प्रकाशन, बुलडाणा
मार्च 2006

मही माय म्हने

मही माय म्हने मले, जाय वावरात मेल्या
तुह्या येवढाल्या पो-ही निंंदाखुरपाले गेल्ह्या

मह्यायेवढा झाला आता कामंधंदे पाह्य जरा
गाव गुरोनं सोडुन दे, बंद कर येरझारा

तुही रांड आल्यावर मले कडंकडं खात जईन
'आयतं खऊ सांड मह्या गळ्यात गुतोला', म्हनत जईन

रोज रोज धुन्यामंधी कपडे टाकतू भाराभर
मह्या फाटक्या लुगड्याह्यची जरा तरी लाज धर

पोरीची जात आस्ता तं येधुळ दोन्तीन जंदले आस्ते
धगड्याच्या धाकात रहून दगडंधोंडे रांधले आस्ते

मायवर मव्ह फिरलं डोखं, म्हनलो, चाललो वावरात
सगळा गहू भिजवून येथो, संद्याकाळी हुईन रात

जाय मह्या राज्या, म्हनत माय झाली थंडी
पुन्हाक म्हने, लवखर येझू, करून ठुते अंडी !

- राजीव मासरूळकर
मनातल्या पाखरांंनो
मार्च2006