काजळी

अनादिकाळापासूनच
धगधगतेय
आमच्या सनातनी हृदयांत
तेजोमय विश्वनिर्मितीच्या प्रयत्नात
प्रचंड धूर ओकणारी
एक ज्योतिर्मय धिंडोळी !
देव्हाऱ्‍याकडे मात्र
लक्षच नाही आमचं . . . .. . . . .
वाहतेय आमच्या नसानसांमधून
त्यात साचलेली
हळव्या तंतुंची कर्मठ काजळी !
कपाळावर बुक्का लावून
बनवतोय आम्ही तिलाच पवित्र . . . . . ..
फुंकर घालून उडवण्याऐवजी
तेच काजळ घालतोय डोळ्यांत
आणि बनलोत आंधळं .. . . . . . . . . .
अंधारच बनलाय आमच्यासाठी खरा प्रकाश !
.
ईश्वरीय भाषा बोलणारे
भगवे दूभाषेच जर
असतील अंधकारमय आत्मे
आणि सत्य असेल
माणसाची कपड्यांतली नग्नता . . . . . . . . .
तर
शेंदूर फासल्या दगडालाही का म्हणावं देव . . . . . . . . ?
.
-राजीव मासरूळकर